Leczenie nadpotliwości Warszawa

Pocenie to prawidłowy proces organizmu. Na ciele ludzkim jest ok. 2-3 mln gruczołów potowych, a na 1 cm2 przypada średnio 300 gruczołów. Człowiek wydziela od kilku ml do kilku litrów potu dziennie. Gdyby się nie pocił, organizm uległby przegrzaniu. Funkcje termoregulacyjne gruczołów potowych kontroluje współczulny układ nerwowy, zaopatrując gruczoły przez postsynaptyczne włókna cholinergiczne.

Przyczyny zwiększonej potliwości

1. fizjologiczne:
   • gorący klimat, duża wilgotność powietrza
   • wysiłek fizyczny
   • emocje, stres
   • spożywanie niektórych przypraw, mocnej kawy, herbaty, czekolady
   • otyłość
2. objawowe:
   • zaburzenia hormonalne (nadczynność tarczycy, cukrzyca)
   • choroby neurologiczne (np. zespół Rossa, zespół uszno-skroniowy, neuropatie)
   • infekcje przebiegające z wysoką gorączką, gruźlica
   • menopauza u kobiet i andropauza u mężczyzn
   • niektóre nowotwory (np. guz nadnerczy ? pheochromocytoma) przebiegające ze zwiększonym uwalnianiem katecholamin
   • idiopatyczne (samoistne) ? ok. 60%

Nadmierne pocenie może być zlokalizowane i dotyczy tylko pach, dłoni i stóp lub też może być uogólnione i dotyczy całego ciała.

Z wymienionych powyżej przykładów widać, że na pewne rodzaje pocenia mamy wpływ, ale są stany, których nie da się wyeliminować, wyleczyć. Należy do nich pocenie zlokalizowane, samoistne. Na szczęście medycyna znalazła na to sposób – blokowanie czynności gruczołów potowych przy pomocy toksyny botulinowej i jest to sposób uważany obecnie za przynoszący najlepsze rezultaty, obarczony małym ryzykiem. Za pomocą jednego zabiegu można zlikwidować tę przykrą dolegliwość na kilka miesięcy. Wadą tej metody jest to, że nie leczy ona przyczyny, jedynie usuwa objawy.

Problemy związane z nadpotliwością

Mimo iż pocenie jest prawidłowym procesem organizmu, nadmierne pocenie jest już niezmiernie kłopotliwe. Z problemem tym wiąże się poczucie wstydu, zażenowania, co prowadzi w efekcie do ograniczeń w kontaktach z innymi ludźmi, a bywa i tak, że uniemożliwia wykonywanie pewnych zawodów (np. w laboratorium przy pracy z odczynnikami chemicznymi). Osoby cierpiące na nadpotliwość wiedzą jak dolegliwość ta jest uciążliwa w codziennym życiu, zwłaszcza, że często towarzyszy jej nieprzyjemny zapach, powstający w wyniku rozkładu potu przez bakterie. Umycie skóry i użycie dezodorantu tylko na chwilę usuwa problem.

Rozpoznanie nadpotliwości

Z reguły do postawienia diagnozy wystarczy zebranie dokładnego wywiadu przez lekarza. Wywiad pomaga w określeniu rozmiaru problemu, jak również ustala przeciwwskazania do leczenia.

Przebieg zabiegu:

Przed rozpoczęciem zabiegu należy dokładnie określić pole nadmiernej potliwości. Najczęściej miejsca wymagające wstrzyknięcia botuliny pokrywają się w sposób widoczny kropelkami potu. Jednak niekiedy dokładne zidentyfikowanie tego pola jest niezmiernie trudne W tym celu stosuje się tzw. test jodowo-skrobiowy (test Minora). Polega on na posmarowaniu danego miejsca jodyną, a następnie posypaniu skrobią ziemniaczaną. Poszukiwane obszary po kilku – kilkunastu sekundach coraz bardziej ulegają zaczernieniu. Znalezione miejsca nadmiernej potliwości dzieli się na kwadraty 1.5 x 1.5 cm przy pomocy roztworu np. fioletu gencjany. Zabieg polega na podaniu płytko śródskórnie do każdego kwadratu małej ilości toksyny botulinowej. Dla większości ludzi jest zabieg jest minimalnie bolesny, ale osoby wrażliwe mogą być znieczulone. Z reguły zabieg wykonywany na rękach i stopach wymaga znieczulenia. Sam zabieg trwa kilka-kilkanaście minut i można po nim wrócić do codziennych zajęć. Efekt jest widoczny po kilku – kilkunastu dniach, a trwa kilka miesięcy, utrzymuje się nawet do roku (pachy). Potem wymaga powtórzenia.

Przeciwskazania

1. bezwzględne:
   • zaburzenia przewodnictwa nerwowo-mięśniowego (miastenia gravis, zespół Lamberta Eatona)
   • nadwrażliwość na składniki preparatu (albuminy ludzkie)
   • stosowanie następujących leków lub okres do 1 tygodnia od ich odstawienia:
     • aminoglikozydy (streptomycyna, gentamycyna, amikacyna, kanamycyna itp.)
     • aminochinolony (chlorochina, hydroksychlorochina)
     • D-penicylamina (Cuprenil)
     • cyklosporyna
     • tubokuraryna, pankuronium, galamina
     • sukcynylocholina
     • linkomycyna, tetracyklina, polimyksyna
   • miejscowe infekcje skóry
   • ciąża, okres laktacji
2. względne:
   • zaburzenia krzepnięcia
   • stosowanie leków antykoagulacyjnych (np. aspiryna)

Cennik leczenia nadpotliwości